Εμφυτεύματα & Οστεοπόρωση
Η oστεοπόρωση είναι μια ύπουλη αθόρυβη νόσος που πλήττει κυρίως γυναίκες (αλλά και άνδρες σε μικρότερο ποσοστό) λίγο πριν αλλά και κατά την περίοδο της εμμηνόπαυσης. Ξεκινά, συνήθως, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εξαιτίας της απότομης πτώσης των οιστρογόνων και εξελίσσεται αθόρυβα, χωρίς εμφανή συμπτώματα. Διαγιγνώσκεται, συνήθως, μετά από κάποιο κάταγμα ή σε τυχαίο έλεγχο. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μια συστηματική νόσο του μεταβολισμού που σχετίζεται με την ηλικία, κατά την οποία παρατηρείται μειωμένη οστική μάζα και διαταραχή στη μικροαρχιτεκτονική του οστού.
Τοποθέτηση εμφυτευμάτων σε οστεοπορωτικούς ασθενείς
Η οστεοπόρωση όπως είναι λογικό, καθώς αφορά τα οστά, σχετίζεται και με τα οστά των γνάθων. Σε προχωρημένες καταστάσεις, μπορεί να έχουμε απορρόφηση του οστού της κάτω γνάθου. Ωστόσο, η οστεοπόρωση και πόσο μάλλον η οστεοπενία (αρχικό στάδιο της οστεοπόρωσης), δεν αποτελεί αντένδειξη για την τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων.
Ευτυχώς, μπορούν να τοποθετηθούν οδοντικά εμφυτεύματα χωρίς πρόβλημα, εφόσον μετά από τον ακτινογραφικό έλεγχο διαπιστωθεί πως υπάρχει αρκετή ποσότητα οστού ώστε να είναι εφικτή η τοποθέτησή τους. Βεβαίως, είναι πολύ σημαντικό η θεραπεία να γίνεται με εμφυτεύματα που προάγουν τη σύνθεση του οστού με την επιφάνεια τους. Επίσης, είναι εύλογη η αναμονή μεγαλύτερου χρονικού διαστήματος συγκριτικά με έναν υγιή ασθενή πριν την προσθετική αποκατάσταση, ώστε να βεβαιωθούμε πως έχει ολοκληρωθεί η οστεοενσωμάτωση των εμφυτευμάτων. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η επικοινωνία με τον θεράποντα γιατρό ενός οστεοπορωτικού ασθενή ώστε να ενημερωθούμε για τα φάρμακα που λαμβάνει για την οστεοπόρωση.
Φαρμακευτική αγωγή & Εμφυτεύματα: Πότε απαιτείται τροποποίηση;
Πολλοί οστεοπορωτικοί ασθενείς χρησιμοποιούν φάρμακα όπως τα διφωσφονικά άλατα που αυξάνουν την οστική μάζα και ελαττώνουν κατά το ήμισυ τον κίνδυνο καταγμάτων των σπονδύλων, των ισχίων κλπ. Υπάρχουν τα σκευάσματα διφωσφονικού οξέος που λαμβάνονται συνήθως από το στόμα, όπως είναι το Bonefos, το Fosamax, το Bondronat και το Actonel και τα διφωσφονικά που χορηγούνται σε ενδοφλέβια μορφή, όπως είναι το Zometa. Τα ενδοφλεβίως χορηγούμενα διφωσφονικά άλατα έχουν ενοχοποιηθεί για προβλήματα νέκρωσης του οστού των γνάθων, καθώς μπορούν να μειώσουν την ικανότητα αναδιαμόρφωσης του οστού σε σημείο που η ανταπόκριση του οστού, μετά από οποιοδήποτε τραύμα να είναι μηδενική.
Συνεπώς, στους ασθενείς με ενδοφλέβια χρήση διφωσφονικών αλάτων αντενδείκνυται η τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων.
Από την άλλη, οι ασθενείς που χρησιμοποιούν διφωσφονικά από το στόμα, σπανίως εμφανίζουν προβλήματα οστεονέκρωσης και μπορούν να προβούν σε τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων. Παρόλα αυτά ανάλογα με την διάρκεια χρήσης των φαρμάκων αυτών μπορεί να χρειαστεί τροποποίηση της φαρμακευτικής αγωγής τους.
Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν οι παρακάτω περιπτώσεις :
- Σε ασθενείς που βρίσκονται σε θεραπεία με διφωσφονικά φάρμακα από το στόμα ή που λάμβαναν διφωσφονικά στο παρελθόν μέχρι 3 χρόνια, η τοποθέτηση οδοντικών οστεοενσωματούμενων εμφυτευμάτων γίνεται χωρίς καμία τροποποίηση της θεραπείας. Τα εμφυτεύματα αποδεικνύεται πως μπορούν να ενσωματωθούν χωρίς προβλήματα στους ασθενείς αυτούς.
- Σε ασθενείς που λαμβάνουν διφωσφονικά για λιγότερο από 3 χρόνια και χρησιμοποιούν ταυτόχρονα κορτικοστεροειδή, συνιστάται μετά από επικοινωνία με τον θεράποντα ιατρό, διακοπή χορήγησης των διφωσφονικών τουλάχιστον 3 μήνες πριν το χειρουργείο και 3 μετά από αυτό ή αντικατάσταση του φαρμάκου με φάρμακο άλλης οικογένειας, εάν αυτό είναι εφικτό.
- Σε ασθενείς που λαμβάνουν διφωσφονικά για περισσότερο από 3 χρόνια με ή χωρίς ταυτόχρονη χρήση κορτικοστεροειδών συνιστάται μετά από επικοινωνία με τον υπεύθυνο γιατρό, διακοπή χορήγησης των διφωσφονικών τουλάχιστον 3 μήνες πριν το χειρουργείο και 3 μετά από αυτό.
Συνεπώς, η οστεοπόρωση δεν αποτελεί αντένδειξη για την αποκατάσταση των ελλειπόντων δοντιών με οδοντικά εμφυτεύματα, όπως λανθασμένα πολλοί νομίζουν. Τα οδοντικά εμφυτεύματα στους οστεοπορωτικούς ασθενείς έχουν εξίσου σημαντικά υψηλά ποσοστά επιτυχίας, αρκεί βεβαίως να ληφθεί ένα λεπτομερές ιατρικό ιστορικό και ο οδοντίατρος να έρθει σε επικοινωνία με τον θεράποντα ιατρό ώστε να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα στις περιπτώσεις που χρειάζεται.
Ο Οδοντίατρος Δρ. Παναγιώτης Λαμπρόπουλος και η Οδοντίατρος Παίζη Δέσποινα διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο με αποκλειστικό αντικείμενο την προσθετική και τα εμφυτεύματα.
